Proces Boloński ma na celu osiągnięcie bardziej zharmonizowanego systemu szkolnictwa wyższego w Europie, w wyniku czego powstanie Europejski Obszar Szkolnictwa Wyższego. Celem procesu jest promowanie mobilności studentów i nauczycieli akademickich, zwiększenie dostępności i integracyjności szkolnictwa wyższego oraz zwiększenie jego atrakcyjności i konkurencyjności. Ma on na celu stworzenie wspólnej przestrzeni edukacyjnej w Europie poprzez harmonizację standardów dla stopni akademickich i zapewnienie jakości kształcenia dla każdego wydziału we wszystkich krajach. Nazwa procesu pochodzi od propozycji Uniwersytetu Bolońskiego, podpisanej w 1999 r. przez ministrów edukacji 48 krajów europejskich w Bolonii we Włoszech.
W ramach Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego wszystkie uczestniczące kraje zgodziły się na:
- wprowadzić trójstopniowy system szkolnictwa wyższego składający się ze studiów licencjackich, magisterskich i doktoranckich;
- zapewnić wzajemne uznawanie kwalifikacji i okresów studiów za granicą ukończonych na innych uniwersytetach;
- wdrożyć system zapewniania jakości w celu poprawy jakości i adekwatności uczenia się i nauczania.
Dlaczego Proces Boloński jest ważny?
W ramach Procesu Bolońskiego rządy europejskie aktywnie dyskutują nad reformami polityki w zakresie szkolnictwa wyższego w celu przezwyciężenia przeszkód na drodze do utworzenia Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego.
Inicjatywa Bolońska odgrywa kluczową rolę w budowaniu zaufania dla udanej mobilności studentów, rozwoju transgranicznej współpracy akademickiej oraz wzajemnego uznawania okresów kształcenia i kwalifikacji uzyskanych za granicą. Głównym celem Procesu Bolońskiego jest również poprawa jakości i adekwatności uczenia się i nauczania. Jednak wdrażanie tych reform jest niejednorodne w 48 krajach uczestniczących.
Proces Boloński stanowi również forum dialogu z krajami sąsiadującymi na temat reform szkolnictwa wyższego oraz dyskusji na temat wspólnych zasad akademickich, takich jak niezależność uniwersytetów i udział studentów w społeczeństwie obywatelskim. Stał się ważnym mechanizmem "miękkiej dyplomacji" z krajami sąsiadującymi z Bałkanami Zachodnimi, krajami Partnerstwa Wschodniego i Turcją, a także wieloma innymi krajami.
Czym jest Boloński System Punktów Kredytowych?
Boloński System Punktów Kredytowych w edukacji to systematyczne podejście do opisywania programu edukacyjnego poprzez przypisywanie punktów do każdego z jego elementów. Definicja punktów w szkolnictwie wyższym może zależeć od różnych parametrów, takich jak obciążenie nauką, osiągnięcia studentów i czas trwania zajęć.
Boloński System Punktów Kredytowych ułatwia uznawanie osiągnięć edukacyjnych i wymianę kursów między uniwersytetami, co przyczynia się do harmonizacji szkolnictwa wyższego w Europie i zwiększa jego globalną konkurencyjność.
Czym jest ECTS?
Europejski System Transferu i Akumulacji Punktów (European Credit Transfer and Accumulation System - ECTS) to system punktów kredytowych opracowany z myślą o potrzebach studentów i oparty na definicji nakładu pracy wymaganego do osiągnięcia celów programów kształcenia. Ważne jest, aby jasno zdefiniować te cele, w tym pożądane efekty uczenia się i nabyte umiejętności.
Dlaczego ECTS?
ECTS ułatwia zrozumienie i porównanie programów studiów dla wszystkich studentów, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. System ułatwia również mobilność i uznawanie osiągnięć akademickich. Pomaga uniwersytetom w organizacji i rewizji ich programów nauczania i może być stosowany w różnych programach i trybach studiów. ECTS sprawia, że szkolnictwo wyższe w Europie jest bardziej atrakcyjne dla studentów z różnych krajów.
Jakie są główne cechy systemu ECTS?
System ECTS opiera się na założeniu, że 60 punktów odpowiada nakładowi pracy studenta w ciągu roku akademickiego na studiach stacjonarnych. Zazwyczaj rok akademicki w Europie trwa 36/40 tygodni i w tym okresie student spędza średnio od 24 do 30 godzin na nauce. Obciążenie odnosi się do przybliżonej ilości czasu, jaką przeciętny student musi poświęcić na osiągnięcie określonych efektów uczenia się.
Zaliczenie jest również sposobem na ilościowe określenie efektów uczenia się. Efekty uczenia się to zestaw umiejętności, które student powinien posiadać niezależnie od długości studiów. Punkty ECTS są przyznawane dopiero po ukończeniu wymaganej pracy i odpowiedniej ocenie efektów uczenia się.
Przydział punktów ECTS opiera się na oficjalnym czasie trwania programu kształcenia. Na przykład tytuł licencjata, który zwykle wymaga 3-4 lat nauki, wymaga od 180 do 240 punktów ECTS.
Obciążenie ECTS studenta obejmuje czas spędzony na słuchaniu wykładów, uczestnictwie w seminariach, samodzielnej pracy, przygotowywaniu się do egzaminów itp.
Punkty są przypisywane do wszystkich komponentów edukacyjnych programu studiów (modułów, dyscyplin, staży, pisania rozprawy doktorskiej itp.) i odzwierciedlają ilość pracy wymaganą do ukończenia każdego komponentu zgodnie z całkowitą ilością pracy wymaganą do ukończenia pełnego roku studiów w ramach programu. Sukces studenta jest oceniany za pomocą lokalnych/krajowych ocen, a dodatkowe oceny ECTS są zalecane, szczególnie w przypadku punktów transferowych. Ocena sukcesu studenta w systemie ECTS opiera się na danych statystycznych, a rozkład ocen wśród studentów z oceną powyżej dostatecznej jest następujący:
- A - najlepsze 10%;
- B - kolejne 25%;
- C - kolejne 30%;
- D - kolejne 25%;
- E - kolejne 10%.
W przypadku studentów, którzy nie zdali egzaminu, istnieją oceny FX i F. Istnieje między nimi różnica, która polega na tym, że FX oznacza: "nie wykonał żadnej części pracy wymaganej do otrzymania oceny powyżej niezadowalającej", a F: "nie wykonał całej wymaganej pracy". Uwzględnienie ocen FX i F w wykazie ocen jest opcjonalne.
Jakie dokumenty są wymagane dla ECTS?
- Aktualny pakiet informacyjny/ katalog instytucji w dwóch językach (lub tylko w języku angielskim w przypadku programów prowadzonych w tym języku), zamieszczony w Internecie i/ lub opublikowany w pełnym tekście w jednej lub kilku broszurach. Pakiet informacyjny/ katalog dyscyplin musi zawierać dokument umożliwiający studentowi zagranicznemu uzyskanie interesujących go informacji.
- Umowa edukacyjna zawiera listę dyscyplin, które będą studiowane przez studenta, uzgodnioną z właściwym wydziałem instytucji, w której student będzie studiował. W przypadku konieczności przeniesienia punktów, porozumienie o programie zajęć musi zostać uzgodnione między studentem, starą instytucją i nową instytucją przed wyjazdem studenta do nowej instytucji i aktualizowane w miarę zachodzących zmian.
- Wykaz ocen (Academic transcript) odzwierciedla postępy akademickie studenta, pokazując listę studiowanych przedmiotów, uzyskane punkty i lokalne oceny (ewentualnie oceny ECTS). W przypadku transferu punktów wykaz ocen jest wydawany przed wyjazdem studenta do jego uczelni oraz do innej uczelni studentowi przyjeżdżającemu na studia pod koniec semestru.
Ogólnie rzecz biorąc, Proces Boloński można nazwać jednym z najważniejszych wydarzeń w historii europejskiej edukacji. Przybliżył on kraje europejskie do stworzenia jednolitej przestrzeni edukacyjnej, która sprosta współczesnym wyzwaniom i zadaniom. A Boloński System Punktów Kredytowych standaryzuje ocenę osiągnięć edukacyjnych studentów w szkolnictwie wyższym, zapewniając ich międzynarodowe uznanie i porównywalność.
Komentarze